Zwijmelen op Zaterdag: Smoorverliefd

Even een kort zwijmeltje. 
De week was een beetje een rat-race.
Badkamer en toilet werden verbouwd, zoon was voor onderzoek opgenomen en daarnaast moest er gewoon gewerkt worden. En ja... hing ik ook wat slingers op. 
Gisteravond was de Bob Marley Tribute band The Rootsriders in Gebouw T. 
Ze vertolkten dit keer liedjes van Doe Maar. Het was een Henny Vrienten tribute. 
Ik zag deze show al eerder in Goes. Maar het was de moeite waard om het nog eens te zien. 
Sowieso vind ik de muziek van Doe Maar ontzettend fijn. 
Weten jullie nog dat Cd-tje dat ik vond in de kringloop in Zwitserland? 
Dat CD-tje ligt grijsgedraaid in de auto. 
Van het liedje smoorverliefd word ik altijd ontzettend blij. 
Dus... dit is m'n zwijmel voor vandaag. 

Ik ben hierna twee zaterdagen weg. 
Maar ik probeer wat zwijmels klaar te zetten. 
Zo niet... dan is de reden van mijn afwezigheid leuk. 

Wil je mee zwijmelen? 
Plaats hier je link! 

You are invited to the Inlinkz link party!

Click here to enter

Zwijmelen op Zaterdag: Once in a lifetime

Dinsdagavond ging ik, eigenlijk zonder verwachtingen en om het badkamerverbouwstof en de zooi te ontvluchten, naar de bioscoop. 
Stop Making Sense werd vertoond. Het is een concertregistratie van Talking Heads uit 1983 die in 2023 geremasterd is. 
Ik heb de Talking Heads eigenlijk niet zo mee gekregen. Kende een paar nummers van ze. 
Heb nooit zo in de gaten gehad hoe goed ze eigenlijk waren. In 1983, toen dit gefilmd werd, was ik een jaar of 11-12. Te jong om dit te snappen. En daarna heb ik het ook niet mee gekregen of opgepikt.

In de film, bij dit concert, begon de zanger in zijn eentje met een cassetterecorder en een gitaar op een kaal podium. Met Psycho Killer. 
In het volgende nummer kwam er een bassist bij. 
Daarna een gitarist. Er werd een drumstel het podium opgereden. Een heel hoe noem je zoiets? Een percussiestation? Tot het podium helemaal vol stond met muzikanten. 
We stonden als het ware zélf op het podium, met onze neus op de muzikanten, en daardoor konden we naast horen, ook heel goed zien hóe de muziek gemaakt werd. 
Ieder nummer had door de visuals, lichteffecten en uitvoering een heel eigen sfeer. Heel knap gedaan. En wat een energie hing daar op dat podium. 

Ondanks dat de muziek me niet bij alle nummers kon boeien, heeft Talking Heads er 40 jaar later een fan bij gekregen. Er zit zoveel muziek en energie in de band! Ik was aangenaam verrast en ben blij dat ik tóch deze film heb gezien. 

Ik heb één nummer uit deze film gekozen. Maar het had even goed een ander nummer kunnen zijn, want de keuze was reuze. 

Wil je mee zwijmelen? Plaats dan hier je link. 

You are invited to the Inlinkz link party!

Click here to enter

Zwijmelen op Zaterdag: don't look back

Vorige week was ik onverwachts weer terug op het Pieterpad. 

Ik was door mijn vriendin Bianca, die nu in het oosten des lands woont, uitgenodigd voor een avondje schouwburg. Er was een prima vertolking van de nummers van Queen! Het leek ons leuk om de volgende dag samen weer een stukje van het Pieterpad te lopen. 

Met Bianca had ik in 2022 een paar etappes achter elkaar gelopen en we zijn allebei in ons eigen tempo verder gegaan met het pad. Ik had het pad inmiddels voltooid. Maar zij was tot Vorden gekomen. 

Haar volgende etappe zou Vorden-Zelhem zijn en laat dat net de etappe zijn geweest waar ik een pijltje gemist had en totaal verkeerd gelopen was. 

Ik heb uiteindelijk Zelhem bereikt, maar niet volgens het boekje. 

Geen enkel probleem. Een pad is uiteindelijk ook maar een bedacht iets, maar in mijn hoofd zat het toch nog niet lekker. 

Een mooie gelegenheid om dit stukje ook weer even recht te zetten!  

Het was weer een mooie wandeling. Koud, maar droog. En heerlijk om het vroege voorjaar te snuiven! 

Kasteel Vorden

De voedstappen van de dames die het Pieterpad bedacht hebben. 
Had ik de vorige keer gemis. Gewoon overheen gelopen zonder het te zien. 

Eindpunt Zelhem. De heks met 1 klomp. 

En het liedje vond ik wel toepasselijk bij deze etappe. 
Walk and don't look back, van Mick Jagger en Peter Tosh. 
Want soms is het leuk om al wandelend wél terug te kijken op een stuk dat je al gelopen hebt. 

Ik hoop dat ik heel snel, afhankelijk van het weer, misschien komend weekend al, weer terugkeer naar het Pieterpad, maar dan een stuk Zuidelijker. Ik wil het Pieterpad verbinden met het grenslandpad en lopen van Montfort naar Thor. 
Het is niet echt een bestaande etappe, maar ik vind het leuk om deze twee paden met elkaar te verbinden om zo  uiteindelijk een rondje Nederland te kunnen lopen. 



Wil je mee zwijmelen? 
Plaats dan hier je link. 

 

You are invited to the Inlinkz link party!

Click here to enter

Zwijmelen op zaterdag: Where did your heart go

Even een korte zwijmel vandaag.
De week was bizar. Ik kan het allemaal nog maar net overzien. 
Alles waar ik al maanden tot een jaar op wacht gaat de komende week gebeuren. 
De nieuwe badkamer wordt volgende week geplaatst, mijn zoon kreeg een oproep voor onderzoek (wordt een opname van een week) er volgden gesprekken met behandelaars en andere trajecten moesten verzet worden. Daarna mag ik gelukkig twee weken op vakantie maar dat betekent wel dat alles in deze twee - drie weken gepropt moet worden. 

Vanavond hangen er weer spreekwoordelijke slingers voor me in Rotterdam. Met vriendin Marieke ga ik varen op een rondvaartboot en is er Reggaemuziek van onze favoriete tributeband The Rootsriders. 

Dus.... fijn zwijmelweekend. 
De zwijmel is een oudje geworden van Wham! waarvan ik het bestaan eigenlijk vergeten was. 
Eh... niet van Wham! natuurlijk, maar van dat liedje. 

You are invited to the Inlinkz link party!

Click here to enter

Zwijmelen op zaterdag: 40

Blogger Dwarsbongel bracht me laatst, doordat hij een optreden postte dat opgenomen was op 'Red Rocks' (Colorado) in gedachten terug naar een videoband van U2 die ik in de jaren '80 keer op keer bekeken heb. Het was van een concert registratie van hun optreden daar. 
En ik meen dat ik ook een cassettebandje van had. Maar de beelden zijn me het meest bij gebleven. 
De jonge Bono. Knappe vent toen! Het vuur waarmee hij zong. 
Ik vond het prachtig om naar te kijken en naar te luisteren. 
Het was een compleet verregend concert. 
Maar de gretigheid waarmee ze optraden...
Het nummer Party Girl in deze registratie, maar ook Sunday Bloody Sunday... weergaloos. 
Het hele concert is nog op youtube terug te vinden. 

Het nummer dat ik plaats is niet het sterkste nummer van U2, maar de tekst is sterk, hoopgevend en het einde, de muzikanten die 1 voor 1 verdwijnen... ik vind het prachtig. En Bono dan, die zonder microfoon het publiek weer aanjaagt.... 

Laatst zag ik dat ze hetzelfde concept nog steeds toepassen in 'The Sphere' in Las Vegas. 
Hoe anders (meer breekbaar) de stem van Bono. Hoe anders (minder bescheiden?) zijn houding. 




Ik vind het wel leuk om ook even het verschil te laten zien. Met zoveel jaar ertussen. 

Wil je mee zwijmelen? 

Plaats dan hier je link. 

You are invited to the Inlinkz link party!

Click here to enter